O książce: rok / Aleksiejew Nikołaj Nikołajewicz (18(30).09.1871-17(30.06.1905), pisarz. Od szlachty prowincji petersburskiej; syn kapitana sztabu. Ukończył gimnazjum Wwiedenskiego w Petersburgu. W latach 1893-98 studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu w Petersburgu (ukończył pełny kurs naukowy, ale nie otrzymał dyplomu). W 1896 opublikował swoje pierwsze opowiadanie „Wśród kłopotów i nieszczęść” („Birzhevye”). Wiedomosti”, nr 141–215). Następnie publikował w czasopismach „Picturesque Review”, „Rozmowa”, „Biuletyn Historyczny”, „Nowy Świat”, „Wieczory Literackie Nowego Świata”, „Russian Pilgrim” (przym.), Gazecie „Petersburg Listok” ”, itp. Autor licznych, rozdz. przyr. historyczne, opowiadania, eseje, nowele. Omawiając wydarzenia z różnych okresów historii Rosji, stanowiska prawosławno-monarchiczne i patriotyczne są oczywiste. Napisał powieści: „Potomek tatarski” (St. Petersburg, 1896), „Wśród kłopotów” (St. Petersburg, 1897), „Róże i ciernie” (St. Petersburg, 1898 ), „Fałszywy carewicz” (St. Petersburg, 1899), „Imigrant zamorski” (St. Petersburg, 1900), „W burzy ludowej” (St. Petersburg; M. , 1902), opowiadanie „Władyka z Fedoseevsky” (St. Petersburg, 1903), „Ognisty Heretyk” (St. Petersburg, 1905) itp. Opublikowana w tym tomie powieść „Fałszywy Carewicz” opowiada o jednym z najtragiczniejsze okresy w historii Rosji - Czas Kłopotów i o najbardziej tajemniczej postaci tamtej epoki - Fałszywy Dmitrij I.